Η Καισαριανή δημιουργήθηκε από Μικρασιάτες πρόσφυγες που ήρθαν στην Ελλάδα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922. Οι περισσότεροι από αυτούς προέρχονταν από την Σμύρνη και τα γύρω χωριά, όπως τα Βουρλά και το Σιβρισάρι. Μαζί με το Βύρωνα, την Κοκκινιά και τη Νέα Ιωνία, αποτελεί έναν από τους τέσσερις πρώτους αστικούς προσφυγικούς συνοικισμούς Μικρασιατών στην Αθήνα.
Η κατασκευή των πρώτων ξύλινων παραπηγμάτων (500) και πλινθόκτιστων δωματίων (1.000) ξεκίνησε το Μάιο του 1923. Η πρώτη οικιστική φάση της πόλης διαρκεί ως το 1935.
Ο προσφυγικός συνοικισμός σύντομα αποκτά εμβληματικά τοπόσημα, όπως το Σχολείο Βενιζέλου, το 1929, και το Πρότυπο Αθλητικό Γυμναστήριο Νήαρ Ηστ, το 1932.
Πρώτος Δήμαρχος Καισαριανής
Το 1934, η Καισαριανή αποσπάται από το Δήμο Αθηναίων και γίνεται αυτόνομος Δήμος. Οι εγγεγραμμένοι τότε είναι 2.700, εκ των οποίων οι 1.000 Βουρλιώτες.
Στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση αναμετρώνται 7 υποψήφιοι Δήμαρχοι, αλλά κανείς δεν αναδεικνύεται νικητής, καθώς κανείς τους δεν εξασφαλίζει τη βάση του 40%.
Την 1η Απριλίου του '34, σε επαναληπτικές εκλογές, νικητής αναδεικνύεται ο Βουρλιώτης Γεώργιος Κυπραίος ή Σούλιος.
Πρώτο Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης
«Το πρώτο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου μας συνεδρίασε για πρώτη φορά στις 9 Απριλίου του 1934 στο σπίτι του Δημοτικού Συμβούλου Αριστείδη Περιμένη (καθηγητή Μαθηματικών), στην οδό Σκοπευτηρίου 55, αμέσως μετά σε σπίτι της πλατείας Αναγέννησης, για να καταλήξει, στις 19 Ιουνίου του '34, στο ενοικιαζόμενο Δημαρχιακό Κατάστημα, στην οδό Υμηττού 2.
[Απόσπασμα από το βιβλίο του Nίκου Σάμιου «H ιστορία του Δήμου Καισαριανής – Mέσα από τα πρακτικά του Δημοτικού Συμβουλίου – εκδόσεις «Eντός»]