Αναδημοσιεύουμε την παρακάτω διαμαρτυρία, από το προσωπικό social media λογαριασμό της κας ‘Ολγας Χριστινάκη Μακράκη.
«Κι αφού πατήσαμε για τα καλά Νοέμβριο και είμαστε δυο μήνες μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς και τα πρωτάκια στο γυμνάσιο αρχίζουν να μπαίνουν σε κλίμα προσαρμογής και το πρόγραμμα αρχίζει να «ρολάρει», το τμήμα μας, και όχι μόνο, άλλαξε φιλολόγους!!!
Τους άφησε η κα Δρ. από αρχαία και τους πήρε η κα Φ., που τους άφησε όμως από Νέα και τους πήρε η κα Χ., που τους άφησε όμως από Ιστορία και τους πήρε ο κος Γκ. και δεν είμαι και πολύ σίγουρη αν υπάρχουν κι άλλες αλλαγές που χάνω.
Και μπορεί ο γιος μου να είναι ένα παιδί που προσαρμόζεται σχετικά εύκολα, όμως αυτό δεν λέει τίποτα από μόνο του και ούτε μπορείς να περιμένεις από όλα τα παιδιά (και κατ΄ επέκταση το σύνολο του τμήματος) να περνάνε το ίδιο εύκολα το στάδιο της προσαρμογής.
Οι αλλαγές αυτές, που συνοδεύτηκαν από τα πρώτα λαμπάκια Χριστουγέννων στις βιτρίνες, έγιναν, προφανώς, διότι ήρθε μια εγκύκλιος στα σχολεία που, κατά ερμηνεία, εξαντλεί όλες τις ώρες των Διευθυντών και Υποδιευθυντών στις αίθουσες και άρα η κα Δρ. «περισσεύει» και άρα πρέπει να «εξοριστεί» σε ένα άλλο γυμνάσιο, που τους λείπουν ώρες φιλολόγου και που ένας Θεός ξέρει μέχρι τώρα τα παιδιά εκεί τι μάθημα κάνανε.
Αδιάφορο στην αριθμητική προσέγγιση του θέματος αν το σχολείο, ένα τεράστιο αριθμητικά (αφού μας αρέσουν οι αριθμοί) σχολείο και με ένα σωρό προβλήματα διαχείρισης, χρειάζεται υποδιευθυντές με ελεύθερες από διδασκαλία ώρες.
Έτσι, λοιπόν, μέσα Νοέμβρη, τα παιδιά βρίσκονται με άλλους εκπαιδευτικούς, με άλλες απαιτήσεις, που δεν έχουν εικόνα των μαθητών και του τμήματος, ούτε μπορούν να κρίνουν την πρόοδο των παιδιών και, κοντολογίς, στην ουσία, αρχίζουμε απ' το μηδέν.
Τρίτη, 5 Νοεμβρίου, ενημερώθηκα για την πρόοδο του γιου μου από την καθηγήτρια των αρχαίων και Πέμπτη, 7 Νοεμβρίου, είχε άλλη καθηγήτρια αρχαίων!
Όμως, ως γνωστόν (και αν δεν είναι γνωστό ας γίνει), ΜΑΘΗΜΑ δεν είναι ο αριθμός σελίδων της ύλης.
Επειδή, λοιπόν, κάποιοι, που κάθονται στα γραφεία τους και βλέπουν μπροστά τους μόνο αριθμούς, αποφάσισαν ότι, δεν βαριέσαι, Νοέμβρης είναι, ας κάνουμε μια αλλαγή, αναστατώνεται στο σύνολό της μία και δύο και τρεις και ποιος ξέρει πόσες σχολικές κοινότητες.
Και για τα δικαιώματα των εκπαιδευτικών, που αυτοί όμως καλούνται να «βγάλουν το φίδι από την τρύπα», ούτε λόγος!
Και όταν ακούς/ξέρεις ότι σε άλλα σχολεία δεν έχουν καθόλου καθηγητές (ακόμα και σε τάξεις προετοιμασίας για Πανελλήνιες) αισθάνεσαι και λίγο τύψεις να γκρινιάξεις και έτσι πάει και λίγο «περίπατο» το δικαίωμα στη δημόσια παιδεία με όρους αξιοπρέπειας, ισονομίας, αληθινής ισότητας.
Και θα μπορούσα να διαμαρτυρηθώ απευθείας συλλογικά, όμως, σκέφτομαι, πως αν κάποια στιγμή ο καθένας μας δεν αρχίσει να διαμαρτύρεται ως πρόσωπο, με όνομα και επίθετο, και να περιμένει μόνο από τις συλλογικότητες να δράσουν, αν δράσουν, τότε καμία αλλαγή δεν μπορεί να γίνει.
Και φυσικά, η αξία των συλλογικών αγώνων είναι αδιαπραγμάτευτη, αλλά τη συλλογικότητα την κάνουμε εμείς και όχι κάποιοι άλλοι, πάντα κάποιοι άλλοι!
Και ναι, το πρόβλημα είναι διαχρονικό, όμως τελευταία αισθάνομαι έντονα ένα «αντιαβαντάρισμα» της δημόσιας δωρεάν παιδείας.
Και…και…και… Προσωπικά, αρνούμαι να δεχτώ το παράλογο, ως φυσιολογικό.
Οι όποιες τοποθετήσεις εκπαιδευτικών θα έπρεπε να είχαν γίνει το αργότερο με την έναρξη της σχολικής χρονιάς και τα όποια κενά δημιουργούνται στη συνέχεια να μην καλύπτονται από εκπαιδευτικούς που παίρνουμε από άλλα σχολεία! Τόσο απλό!
Και κάποια στιγμή το απλό πρέπει να γίνει πράξη! Οι ακολουθούμενες πρακτικές, έστω κι αν τείνουν να γίνουν συνήθεια, αντίκεινται ευθέως σε συνταγματικώς κατοχυρωμένα δικαιώματα!
Διαμαρτύρομαι, λοιπόν, έντονα προς το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων και τη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Α΄ Αθήνας για την ανοργανωσιά, τη μαθησιακή αναστάτωση που προκαλείται με ευθύνη τους και την υποβάθμιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας στο δημόσιο σχολείο που φοιτά ο γιος μου και ζητώ την άμεση αποκατάσταση της εύρυθμης λειτουργίας, ως ένδειξη μιας ελάχιστης συγγνώμης.
Ως γονέας, περιμένω ενημέρωση από τη Διεύθυνση του Σχολείου.
Ως μέλος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων 1ου Γυμνασίου Υμηττού, επιθυμώ τη γνωστοποίηση του προβλήματος και καλώ όλους, εκπαιδευτικούς και γονείς, να «σηκώσουμε το χαλάκι» μαζί!
Είμαι δίπλα στους εκπαιδευτικούς που υποβαθμίζεται το έργο τους ως απλώς «ποσοτικοποιούμενο» και δεν λαμβάνεται υπόψη η ιδιαιτερότητά του και θα αγωνιστώ, όπως προσπαθώ και κάνω χρόνια τώρα μέσα από τους συλλόγους γονέων, για να έχουν τα παιδιά της γειτονιάς το δημόσιο σχολείο που δικαιούνται!»